20 : พระพายต้นข้าว Winten

พระพายต้นข้าว

“พี่ชอบไหมครับ”

หลังจากที่เข้ามาในห้องของพระพาย เราตกลงกันว่าหลังจากกลับจากบ้านของต้นข้าวเราจะแวะมานอนที่ห้องพระพายที่สะดวกกว่าเพราะแค่ลงทางด่วนก็ถึงไม่ต้องฝ่ารถติด นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ได้มาที่ห้องพระพายสำหรับต้นข้าวก็จริงแต่นี่เป็นครั้งแรกที่ได้มาห้องพระพายหลังจากตกแต่งอย่างสมบูรณ์ พระพายแต่งห้องเหมือนดังห้องในฝันของ ห้องที่เป็นโทนสีดำ ตกแต่งด้วยดวงดาวเล็กๆทั่วห้อง เหมือนอย่างที่ร่างเล็กเคยเล่าให้เจ้าของห้องฟัง แต่ก็ไม่ได้คาดคิดเลยว่าพระพายจะจำได้แล้วยังมาแต่งห้องแบบนี้

“ ว่าไงพี่..ชอบไหมครับ”

แรงสัมผัสจากกอดด้านหลังที่พระพายกำลังกอดคนตัวเล็กจากด้านหลังแบบหลวมๆ เพื่อรอคำตอบ พระพายทิ้งคางเบา ๆ ลงไหล่เล็ก

“ชอบสิ เราจำได้ด้วยหรอว่าพี่ชอบ”

“ถ้าเป็นเรื่องของพี่ พายจำได้หมดครับ”

“น่ารัก”
”น่ารักแล้วมีรางวัลไหมครับ”

มือแกร่งผละจากการกอดเปลี่ยนเป็นพลิกตัวคนตัวเล็กหันมามองหน้ากัน ใบหน้าสวยเริ่มขึ้นสีแดงระเรื่อจากการสบตาคนอายุน้อยกว่า แต่จะให้เขามาเขินเพราะเรื่องแค่นี้ฝันไปเถอะพระพาย ต้นข้าวขยับใบหน้าเช้าใกล้ก่อนจะกดจูบเบาๆลงบนริมฝีปากอิ่มของพระพายแล้วผละออกอย่างไม่ทันตั้งตัว 

“ห้องน้ำอยู่ตรงไหนอะพาย พี่อยากอาบน้ำร้อนมาก”

“ร้ายนะพี่ต้น”

พระพายหัวเราะเบาๆกับความร้ายกาจของแฟนตัวเองเบาๆ แล้วเดินไปยังห้องนอนของตัวเอง

“ห้องน้ำอยู่ในห้องนอนพาย... พี่เข้าห้องผมสิครับ”

ต้นข้าวเดินตามไปยังห้องนอนของพระพายแล้วเป็นฝ่ายเปิดประตูเข้าไป แต่ก็ต้องใจสั่นระรัวอีกครั้งเมื่อเห็นการตกแต่งห้องนอนของคนข้าง ๆ ด้านบนมีการติดดาวสะท้อนแสงเล็กๆ ถัดไปตรงหน้าต่างมีโคมไฟประดับเป็นรูปดาวถูกจัดแขวนไว้... ให้ตายเถอะพระพาย เมื่อไหร่จะหยุดน่ารักสักที 

“ชอบไหม”

“อือ”

“งั้นย้ายมาอยู่ด้วยกันนะ”

“เพิ่งจะคบกันเองนะพาย เรื่องย้ายค่อยว่ากันทีหลังนะ”

“โอเคครับ พายตามใจพี่อยู่แล้ว”

ถึงแม้ปากจะบอกว่าตามใจแต่ภาพตรงหน้าก็เหมือนลูกหมาตัวน้อยๆหูตกเพราะเจ้าของไม่ยอมให้ขนม คนตัวเล็กบีบแก้มแฟนไปหนึ่งทีก่อนจะหยิบกระเป๋าที่เตรียมไว้เข้าห้องน้ำไป

“พี่อาบน้ำก่อนนะ”

“โอเคครับ”

หลังจากที่เข้าห้องน้ำมาแล้วตรวจเช็คให้เรียบร้อยว่าล็อคประตูดีต้นข้าวรีบเปิดกระเป๋าที่เตรียมมา หยิบชุดเครื่องอาบน้ำ ชุดนอนออกมาตั้งไว้ แต่ในกระเป๋านั้นยังมีของเป็นกล่องเล็กๆ ที่เขาเตรียมมาอีกและก็หวังว่าของที่เขาเตรียมมาจะถูกไซส์นะ....

22.06

“แม่พี่ใจดีเหมือนพี่เลย พี่อยู่กับแม่สองคนเหรอครับ”

“เปล่าหรอก พ่อกับน้องสาวไปต่างประเทศคงจะกลับมาเดือนหน้า”

“อ้อ...”

“ไว้ไปเจอพ่อกับน้องสาวพี่นะ”

“ครับ”

บนเตียงกว้างที่มีสองร่างนอนอยู่ ความเงียบเริ่มปกคลุมดวงตากลมเงยหน้ามองไปยังด้านบนที่ถูกประดับด้วยดวงดาวเล็ก ๆ ก็อดยิ้มไม่ได้จริงๆ ที่พระพายใส่ใจเขาขนาดนีทั้งสองขยับตัวกันไปมาเพื่อหาจุดนอนที่สบายที่สุดแต่เมื่อร่างกายถูกสัมผัสกันไปมาอย่างไม่ตั้งใจ พระพายก็เกิดอาการตัวแข็งราวกับกำลังข่มใจก่อนจะลุกออกจากเตียงไปยังห้องน้ำทันทีไม่พูดไม่จา ทิ้งคนตัวเล็กนอนงง แต่ไม่นานต้นข้าวก็คิดได้แล้วส่งข้อความไปยังแฟนเด็กที่หนีไปห้องน้ำ 

‘พาย’

‘ไม่ต้องกังวลอะไรไป’

‘พี่โอเค’

‘พี่รักพายนะ’

ข้อความถูกขึ้นอ่านทันทีที่ถูกส่งไป ไม่นานแฟนเด็กที่หนีไปยังห้องน้ำก็เปิดประตูเดินกลับเข้ามาในห้อง ต้นข้าวขยับตัวขึ้นมานั่งบนเตียงมองร่างสูงที่เดินเข้ามา ผู้ชายตรงหน้าที่ถึงแม้จะดูน่ารักแต่ก็มีสเน่ห์แบบผู้ชายคนหนึ่ง รูปร่างสูงโปร่งช่วงไหล่ที่กว้างจนทำให้เสื้อยืดธรรมดาๆ กลายเป็นเสื้อผ้าราคาแพง 

“พี่ต้น...พายไม่อยากเร่งพี่เรื่องนี้ มันเป็นเรื่องละเอียดอ่อนพายเข้าใจ”

“ไม่เลย พายไม่เข้าใจ”

“พายไม่อยากให้พี่คิดว่าพายคบพี่เพราะแค่เรื่องแบบนั้น”
”พี่ไม่เคยคิด พี่รู้ว่าพายรักพี่แค่ไหน... “

“......”
”พี่รักพระพายแล้วพี่ก็เข้าใจ .....”

ต้นข้าวลุกจากที่นอนเดินไปยังแฟนเด็กที่ยืนลังเลอยู่นาน ดวงตาทั้งสองประสานกันอีกครั้ง

“พายรักพี่ไหม”

“รักครับ”

“จูบพี่นะ...”

และความอดทนของนายพระพายก็ได้หมดลง คนตัวสูงก้มลงไปกดจูบที่ริมฝีปากบางนั้นอย่างโหยหา คนตัวเล็กยินยอมรับจูบนั้นอย่างเต็มใจ รู้ตัวอีกทีแผ่นหลังก็แนบชิดลงไปกับเตียงนุ่ม ริมฝีปากเรายังคงสัมผัสกันไปมา มือของพระพายก็ไม่ได้นิ่งเฉยฝ่ามือร้อนลูบไล้อย่างแผ่วเบาตั้งแต่ต้นแขน ไปยังนิ้วเล็กๆ ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นการประสานมือกันไว้แน่น 

“ จั๊กจี้ ... ”

หลังจากริมฝีปากผละออกจากกัน ใบหน้าคมของพระพายเคลื่อนย้ายไปซุกไซร้ลงบนต้นคอขาว ไรหนวดเล็กๆที่เพิ่งขึ้นทำให้คนใต้ร่างต้องสั่นไหว

“เอาจริงนะ”

“อือ”

พระพายผละออกจากการสัมผัสเนื้อตัวคนใต้ร่างเปลี่ยนเป็นการเริ่มปลดเสื้อผ้าบนตัวคนตัวเล็กอย่างช้าๆ โดยที่เจ้าของเสื้อก็ยกมือขึ้นเพื่อให้ถอดได้ง่าย พระพายดันตัวต้นข้าวลงนอนราบกับเตียงอีกครั้งก่อนจะทาบตัวลงไปยังคนใต้ร่าง ริมฝีปากกดจูบเบาๆทั่วผิวบาง 

ตั้งแต่หน้าผาก 

จมูกรั้น

ริมฝีปาก

หัวไหล่

และกดจูบลงบนหน้าท้องเบาๆ แต่ก็ทำให้ต้นข้าวถึงกับตัวสั่นจากสัมผัสร้อนนั้น

แต่ความเป็นต้นข้าวไม่เคยยอมแพ้ใคร เรียวขาเล็กเกี่ยวรอบเอวคนด้านบนจนทำให้รู้สึกได้ถึงความร้อนกรุ่นถึงแม้จะมีกางเกงนอนชั้นดีกั้นอยู่ก็ตาม

พระพายเลื่อนมือเข้าไปยังกางเกงของต้นข้าว สัมผัสตรงส่วนใจกลางของร่างเล็กจนคนต้นข้าวเผลอหลุดเสียงออกมา

“ อ่ะ..พาย”

พระพายเงยหน้าขึ้นมามองตามเสียงเรียก ทำให้ต้นข้าวเข้าใจทันทีว่าตอนนี้ไม่มีอีกแล้วพระพายหวานเจี๊ยบ มีแต่พระพายที่กำลังละลายเขาด้วยความรุ่มร้อนนี้ กางเกงนอนถูกถอดออกไปยังไม่ทันรู้ตัวอยู่ ปลายนิ้วเรียวยาวถูกดันเข้ามายังช่องทางรักอย่างช้า ๆ

“ พาย.. เดี๋ยว เจลมีไหม อ้ะ”

“ไม่ต้องห่วงนะ พายใช้อยู่ครับ”

ต้นข้าวถึงกับหน้าขึ้นสีอีกครั้ง เมื่อมองไปยังด้านล่างตัวเองตอนนี้พระพายที่กำลังสอดนิ้วเข้ามาในตัวของเขาโดยที่ข้างๆ มีเจลหล่อลื่นถูกเปิดไว้ตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้... ร้ายเกินไปจริงๆแล้วนะพระพาย จากหนึ่งนิ้วเพิ่มเป็นสองและสาม

“ พี่โอเคไหม ”

“ อือ โอเค ”

เจ็บ... แต่ไม่กล้าพูดออกไปกลัวแฟนเด็กจะคิดมากและหยุดทำ มากันจนถึงขั้นนี้แล้วไม่ใช่แค่พระพายที่มีอารมณ์ตัวเขาเองก็มีอารมณ์ไม่ต่างกัน ไม่แน่อาจจะมากกว่าด้วยซ้ำ เมื่อช่องทางถูกเตรียมพร้อมพระพายลุกขึ้นยืนตามความสูงปลดกางเกงนอนชั้นดีถูกโยนไปอยู่ที่เดียวกันกับกางเกงของต้นข้าวที่ถูกโยนไปก่อนหน้า ต้นข้าวมองไปยังลิตเติ้ลพาย.... เรียกลิตเติ้ลได้ไหมนะ

“พี่ต้น... พายรักพี่นะ”
”อือ พี่ก็รักพาย”

“......”
” อ้ะ พาย อื้อ..”

พระพายดันตัวเข้าหาคนตัวเล็กอย่างเชื่องช้าเพื่อบรรเทาไม่ให้คนใต้ร่างต้องเจ็บมาก แต่สีหน้าท่าทางที่แสดงออกมาทำให้พระพายกังวล

“เจ็บไหมครับ”

“ไม่..ต่อเลยพาย”

สะโพกแกร่งค่อยๆดันเข้าไปจนสุด จนในที่สุดแกนกายร้อนก็เข้ามาสุดทาง

เสียวเป็นบ้า..

พระพายนิ่งไม่ขยับเพิ่มเพื่อรอให้คนตัวเล็กปรับตัวได้ก่อนจะเริ่มขยับสะโพกเบา ๆ ความคับแน่นภายในร่างกายของเขานั้นทำให้ต้นข้าวเผลอร้องออกมา เสียงหวานทำให้สติของพระพายเริ่มลดลง

เอวแกร่งขยับไม่เร็วจนเกินไปแต่ก็ตอกย้ำทุกท่วงที มือร้อนไล่สัมผัสบีบเอวบาง ข้างในของพี่ต้นทำให้พระพายเกือบจะถึงจุดหมาย เอวแกร่งขยับถี่ขึ้นเรื่อย เสียงหวานที่ร้องครางเริ่มดังขึ้น

“ พาย ”

ริมฝีปากคนด้านบนก้มลงไปจูบต้นข้าวแต่สะโพกยังคงขยับเข้าออก สัมผัสที่เร่าร้อน ความรู้สึกที่ถูกหล่อหลอมรวมกันมือแกร่งจับยึดเอวบางไว้แน่นก่อนจะกระแทกสะโพกเข้าไปสองสามครั้ง จนพระพายปลดปล่อยออกมาจนเต็มเครื่องป้องกันเต็ม ไม่ต่างกับความอ่อนชันของต้นข้าวปลดปล่อยออกมาแม้ไม่ได้สัมผัสก็ตาม

พระพายทิ้งตัวลงกอดต้นข้าวทันทีที่โยนถุงยางที่ถูกใช้แล้วไปด้านล่างเตียง ทั้งสองกอดก่ายกันไปมา 

“เจ็บไหมพี่”
”ไม่ มันดีแล้ว”

“รักพี่นะ”

“รักเหมือนกัน”

มือทั้งสองกลับมาประสานกันอีกครั้ง ดวงตาทั้งคู่ก็เช่นกันแววตาที่สื่อถึงกันว่าต่างคนต่างรักกันมากแค่ไหน 

“ไปล้างตัวนะ เดี๋ยวพายพาไป”

“อือ”